Մենք շրջեցինք հայոց պատմության վերջին էջը... Ոչի՛նչ պետք չէ ասել. իրատես եղեք ուղղակի, իրատե՛ս:

Տրապիզոն հասած ֆրանսական շոգենաւ մը կը նստիմ և Մարսիլիոյ գծով Բարիզ կը հասնիմ վերջապէս, յարմար ատենին Մանթաշեանի ծախքով կառուցուած նորաշէն եկեղեցւոյն օծումը պիտի կատարուէր, ճիշդ շաբաթ մը վերջ: Նպատակս էր` առանց մէկու մը գլուխը ցաւցնելու` մասնակցիլ օծման, ուրկէ ետք համոզուած էի թէ եկեղեցւոյ հոգաբարձութիւնը զիս վար կը դնէր, անոր համար` հակառակ վխտացող տիրացուներու… Այսպէս ալ եղաւ: Էգնայեան որ հոգաբարձութեան ատենապետն էր` համեստ ամսական մը առաջարկեց ինձ դպրապետութեան պաշտօնին համար. ստիպուած էի ընդունիլ, և հետս բերած փոքրիկ գումարէն քիչ քիչ ամսականներուս վրայ բարդելով սկսայ ապրիլ, միւս կողմէն ձեռնարկեցի վերջապէս տարիներով երազած ու փափաքած գործիս: Կ՛ուզէի անպատճառ Conservatoire մտնել… սակայն գրեթէ անյաղթելի դժուարութեանց առջև կը գտնէի ինքզինքս. ֆրանսերէն բառ մը իսկ չգիտէի, ոչ ալ գիտակցութիւն ունէի եւրպ. երաժշտութեան, մինչդեռ երաժշտանոցի մրցումներուն մասնացող մը ահագին պատրաստութիւն ունենալու է երաժշտութեան և երգելու արուեստին մէջ…

ՈՒրեմն, 1995թ հուլիսի 5-ին թիվ 2 ընտրատարածքային ընտրական հանձնաժողովի նախագահն էի: Այդ օրը Սահմանադրության հանրաքվեն էր և ԱԺ պատգամավորների ընտրություն:

Ներս մտավ Տիգրան Նալբանդյանը: Մեր երաժշտագետները հրավիրվել էին, որ իր երգը գրի առնեն: Նա այդ ժամանակ 70 տարեկան էր, գուցե նույնիսկ մի փոքր ավելի:

Հիմա հասկանում ե՞ք, թե ինչ է նշանակում «չվերահսկվող էմիգրացիա», և թե ինչու են նիկոլականները 2018-ին վավերացրել Մարաքեշի պակտը:

Քանի դեռ դուք՝ «էլիտաներ», ակտիվիստներ, չգիտեմ՝ վերլուծաբաններ, փորձագետներ, սովորական պատասխանատու ու մտածող քաղաքացիներ, չեք հանգել այն մտքին, որ թշնամին է կառավարում ՀՀ-ն, և այդ թշնամու անունը ՔՊ է ու նրա ղեկավար կազմ, դուք ձախողվելու եք:

Թերևս, գաղտնիք բացահայտած չեմ լինի, եթե արձանագրեմ, որ Նիկոլ Փաշինյանի կառավարման ժամանակ հանրային գիտակցության վրա ազդեցության համար մշակվել է ընթացակարգային միֆերի շարք, որը հաջողությամբ աշխատել է վերջին 5 տարիների ընթացքում։

Նիկո՛լ Փաշինյան, դու ամեն ինչ արեցիր, որ անհայտ ծագմամբ օտարերկրացիները դառնան քո ընտրողը ու մեր Հայրենիքը դարձնեն թուրքական վիլայեթ։

Օրեր առաջ Հայաստանի ժուռնալիստների միությունը հանդես եկավ հայտարարությամբ, որում դատապարտեց Newday.am կայքի հիմնադիր, լրագրող Անի Գևորգյանի դեմ «Քաղաքացիական պայմանագիր» կուսակցության համակիրների ու աջակիցների, ինչպես նաև առանձին պաշտոնատար անձանց կողմից կատարվող հարձակումները, վիրավորանքներն ու հայհոյանքները:

Երեք տարի առաջ մենք ռազմական պարտություն չենք կրել թշնամուց, «մեր վրա տղա են բերել»։ Գիտե՞ք, երբ բակում մեկին ծեծում են, մեծ ախպորը բերում է, որ իր հարցերը լուծի։ Նման բան անողը միայն արհամարհանքի է արժանի, նա երբեք հաղթող չի ու չի դառնա։ Անգամ թալանված, բզկտված, դատարկված ու հիասթափված՝ մենք էլի պարտություն չենք կրել թշնամուց։